Seria: Dziś pytanie, dziś odpowiedź.
W związku z tym, że najnowsze przepisy prawne w tak znacznym stopniu wpłynęły na wodniacką rzeczywistość, że niemal każdego dnia otrzymujemy dziesiątki zapytań, postanowiliśmy omawiać na szerokim forum różne wątpliwości.
W związku z tym, że najnowsze przepisy prawne w tak znacznym stopniu wpłynęły na wodniacką rzeczywistość, że niemal każdego dnia otrzymujemy dziesiątki zapytań, postanowiliśmy omawiać na szerokim forum różne wątpliwości. Począwszy od dzisiejszego popołudnia, zamieszczać będziemy odpowiedzi na zgłaszane przez Państwa pytania, uwagi i sugestie. By nie tworzyć mitów, nie pogłębiać obiegowych, nie znajdujących potwierdzenia w przepisach - informacji, zapraszamy do lektury naszych wypowiedzi. W dzisiejszym wydaniu omówimy definicję RATOWNIKA WODNEGO.
RATOWNIK WODNY
to
w myśl Ustawy o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych,
z dnia 18 sierpnia 2011 roku,
(Dz.U. Nr 208, poz. 1240, art. 2 ust. 5)
osoba, spełniająca łącznie następujące wymagania:
- posiadająca wiedzę i umiejętności z zakresu ratownictwa i technik pływackich,
- posiadająca inne kwalifikacje przydatne w ratownictwie wodnym,
- spełniająca wymagania określone w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410, z późn. zm.) – tj.:
a) posiada pełną zdolność do czynności prawnych,
b) jest zatrudniona lub pełni służbę w jednostkach współpracujących z systemem - Państwowe Ratownictwo medyczne, lub jest członkiem tych jednostek,
c) posiadająca ważne zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy (KPP),
d) jej stan zdrowia pozwala na udzielanie kwalifikowanej pierwszej pomocy, - jest zatrudniona lub pełni służbę w podmiocie uprawnionym do wykonywania ratownictwa wodnego lub jest członkiem tego podmiotu;
Każdy ratownik (niezależnie od uzyskanego stopnia), który ukończył szkolenie przed wejściem w życie przywołanej ustawy, zachowuje uprawnienia. Wynika to z art. 41. w brzmieniu:
- Osoby, które uzyskały uprawnienia ratownika z zakresu ratownictwa wodnego na podstawie przepisów dotychczasowych, zachowują swoje uprawnienia.
- Do osób, które rozpoczęły uzyskiwanie uprawnień ratownika z zakresu ratownictwa wodnego przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Ustęp 2 art. 41 ustawy, zapewnia zachowanie uprawnień ratownika także osobom, które uzyskały uprawnienia w szkoleniach, rozpoczętych przed wejściem w życie ustawy (czyli przed 1 stycznia 2012 roku). Szkolenia rozpoczynające się po tej dacie, winny kończyć się nadawaniem tytułu ratownika wodnego i być potwierdzane zaświadczeniem (a nie jak dotychczas – legitymacją). Wszelkie kwestie, dotyczące samego szkolenia ratowników wodnych, określa Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawie szkoleń w ratownictwie wodnym.
Zatem każdy, kto uczestniczył w szkoleniach innych niż szkolenie ratowników wodnych (np. młodszy ratownik, ratownik WOPR etc.) rozpoczętych po 1 stycznia 2012 r., nie spełnia wspomnianych zapisów ustawy – nie posiada uprawnień do pracy jako ratownik wodny (a konkretnie jednego z wymogów: wiedzy i umiejętności w zakresie ratownictwa i technik pływackich).
Ustawodawca (w art. 2 ust. 5 ustawy), nie określiwszy w definicji ratownika wodnego, konkretnych wymagań merytorycznych, godzinowych, ani żadnych innych, w odniesieniu do wiedzy i umiejętności z zakresu ratownictwa i technik pływackich – wyrównuje wszystkich ratowników, jako posiadających tę wiedzę i umiejętności – do wspólnego nazewnictwa: RATOWNIK WODNY. Tak więc zarówno ratownik młodszy jak i starszy ratownik – mają takie same uprawnienia. Oczywiście pod warunkiem, że spełniają pozostałe wymogi.
Z jednej strony, można ten zapis uznać za krzywdzący - szczególnie dla starszych ratowników, którzy przez wiele lat dochodzili do tego poziomu, doskonaląc wiedzę, umiejętności i własną przydatność ratowniczą. Z drugiej zaś, ustawodawca nie pozostawia wątpliwości, co do tego, kogo uznaje się za ratownika wodnego. Nie ma też miejsca na konieczność wyrównywania, doszkalania, stosowania okresu przejściowego itp., w odniesieniu do osób, które ukończyły szkolenia ratownicze. Tak dobrany parametr (termin uzyskania uprawnień i termin ostatnich, dopuszczalnych szkoleń - data rozpoczęcia przez wejściem w życie przepisów), rozwiewa wszelkie dywagacje i spekulacje.
Z pisma Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z dnia 9 stycznia 2013 r.: Zaznaczenia wymaga to, że obowiązujące przepisy nie upoważniają jakiegokolwiek podmiotu do nadawania TYTUŁU RATOWNIKA WODNEGO. Podmioty te, na zaświadczeniu wydawanym po pozytywnie zdanych egzaminach, potwierdzają jedynie, że dana osoba uczestniczyła i ukończyła szkolenie ratowników wodnych. Tak sformułowana treść zaświadczenia, wypełnia pierwszy wymóg stawiany przed ratownikiem wodnym, tj. posiadanie wiedzy i umiejętności z zakresu ratownictwa wodnego i technik pływackich.
To od roztropności właścicieli pływalni i kąpielisk zależeć będzie, kogo zatrudnią na swoim akwenie.
Ze swojej strony zachęcamy, aby ratownicy dla samych siebie, stale podnosili kwalifikacje i dążyli do zawodowego profesjonalizmu.
(w.399).